Saturday, July 3, 2010

జీవనకాలమ్

క్రీడ--నీడ

బంతి ఆట వింత ఆట అని ఈ ప్రపంచ కప్పు పోటీలు నిరూపించాయి. క్రీడల నీడలు వింతగా, విడ్డూరం గా, కొండొకచో భయంకరంగా వుంటాయని వింటున్న కథలు చెప్తున్నాయి. బంతి ఆటలో ఎవరు గెలుస్తారన్నది ఒక పోటీ అయితే, ఎవరు గెలుస్తారో తేల్చుకొనే జూదం లక్షలు, కోట్ల రూపాయలతో ప్రపంచమంతా సాగుతున్నది. మొన్న టెన్నిస్ లో మార్టినా నవ్రతిలోవా పదోసారి ఛాంపియన్ కానందుకు ఒకాయన బాధపడుతుంటే, మార్టినెజ్ గెలిచినందుకు నాలుగు లక్షల పందెం గెలిచానని మరొకాయన సంబరపడుతున్నారు.

ఒకరికి వినోదం, మరొకరికి విషాదం అన్న విషయం మిగతా ఆటల్లో ఏమోకాని బంతాట విషయం లో నిజమని రుజువయింది.

ప్రపంచ కప్పు స్థాయికి ఎదిగి, ఆటలో పొరపాటున తన దేశానికే గోల్ చేసి, బాధపడిన కొలంబియా ఆటగాడు ఎస్కోబార్ కు తమ నగరవాసులే తారసపడి, "గోల్ చేసినందుకు థాంక్స్" అని అతన్ని కాల్చి చంపారు. ఇది క్రీడల పట్ల వ్యామోహం లో మనిషి నీచత్వానికి ఈ శతాబ్దానికే మచ్చగా గుర్తుండిపోతుంది. ఎస్కోబార్ మృతికి ప్రపంచమంతా దురపిల్లింది. దేశమంతా అంత్యక్రియలకు కదిలివచ్చింది. నాలుగేళ్ళ పాప అతని దేహం మీద ఓ పువ్వుని వుంచడం అతి హృదయ విదారకమయిన దృశ్యం.

అల్బేనియా గెలవాలని తన పెళ్ళాన్ని, బిడ్డనీ పందెం కాసి ఓడిపోయిన ఓ క్రీడాప్రియుడు మనల్ని అంతగా ఆశ్చర్యపరచడు. మనకి అలాంటి వ్యసనపరులు ధర్మరాజులోనూ, ఆంగ్ల సాహిత్యం లో థామస్ హడ్డీ నవల "మేయర్ ఆఫ్ కాస్టర్ బ్రిడ్జి" లో కథానాయకుడు హెంబెర్డ్ లోనూ కనిపిస్తారు.

బల్గేరియా గెలుపుకు కారణమయిన స్టాయికోవ్ ను ఎలా అదుపులో పెట్టాలి? అని ఇటలీ బంతాట కోచ్ ని ఓ పత్రికా విలేకరి ఆడిగాడట.

"ఏమో అర్థం కావడం లేదు. పిస్తోలు గురి చూపించాలేమో?" అన్నాడట సాబీ అనే ఆ కోచ్. ఇది క్రీడల్లో ఎదుటి ఆటగాళ్ళమీద అతి సరసమయిన సమీక్ష.

ఇదిలా వుండగా ప్రపంచ కప్పు ఛాంపియన్ జర్మనీని తన గోల్ తో ఓడించిన బల్గేరియా ఆటగాడు స్టాయికోవ్ ఆటని చూసి పట్టలేని ఆనందం తో, షాక్ తో స్టాయికోవ్ తల్లికి మూడోసారి గుండెపోటు వచ్చిందిట. 47 ఏళ్ళ ఆ గుండెకాయ గట్టిది. ఆమె ప్రాణానికి ముప్పు రాలేదు.

బల్గేరియా విజయానికి ఉబ్బితబ్బిబ్బయి, ఒళ్ళు మరచి తప్పతాగిన భర్తని, కూరల కత్తితో పొడిచి చంపింది బల్గేరియాలో ఓ మహాసాధ్వి.

ప్రపంచమంతా ఆత్రుతగా ఎదురుచూసిన మారడోనా ప్రతిభని కళ్ళారా తిలకించక ముందే, మాదక ద్రవ్యాలు వాడిన నేరంకింద అతనిని ఆట నుంచి వెలివేశారు. తన బిడ్డల సాక్షిగా మత్తుపదార్థాలు వాడలేదంటూ కళ్ళ నీళ్ళ పర్యంతం అయి మారడోనా ఇంటికి తరలాడు. మారడోనా ఆటని చూసే సదవకాశాన్ని తమకి పోగొట్టినందుకు ఓ పాకిస్తాన్ లాయరు ప్రపంచకప్పు అధికారుల మీద 25 డాలర్ల నష్టపరిహారానికి కేసు పెట్టాడు. అధికారుల్ని కోర్టుకి హాజరు కావాలంటూ పాకిస్తాన్ కోర్టు తాఖీదు ఇచ్చింది!

అయ్యా, వెర్రి వెయ్యి విధాలన్నారుగాని, బంతాట వెర్రికి 'వెయ్యి' చాలదేమోననిపిస్తున్నది.

స్పెయిన్ ఆటగాడు లూయీ ఎన్రిక్ ముక్కును బద్దలుకొట్టినందుకు ఇటలీ ఆటగాడు మారో టాసోటీకి ప్రపంచకప్పు అధికారులు 40.65 లక్షల రూపాయల నష్టపరిహారాన్ని చెల్లించాలన్నారు. ఇంత ఖరీదయిన ముక్కు ఎన్రిక్ కు వుండడం నిజం గా ఈర్ష్య కలిగిస్తున్నది.

(16-07-1994)

==> పదహారు సంవత్సరాల క్రితం ప్రపంచకప్ సాకర్ సందర్భం గా ఆయన వ్రాసిన వ్యాసమిది.

ఇప్పుడు పందాలు కోట్ల లోకీ, బిలియన్లలోకీ పెరిగాయి.

ప్రపంచం ఎస్కోబార్ నీ, ఆట మారడోనా లాంటివాళ్ళని దూరం చేసుకొంది.

ఇప్పుడు ఫేవరిట్ బ్రెజిల్ సెమీ ఫైనల్ లో, నెదర్లాండ్స్ చేతిలో, సెల్ఫ్ గోల్ తో ఓడిపోవడానికి కారణమైన ఫిలిప్ మెలో పరిస్థితి యేమిటో--పాపం!

ఇంకేమైనా మారిందా?

--కృష్ణశ్రీ

Tuesday, March 9, 2010

జీవన కాలమ్

"రబ్బరు" కోపం

ఈమధ్య మా పెద్దబ్బాయి చాలా హుషారుగా వుంటున్నాడు.  వాడి మనస్సులో యేదో మహత్తరమయిన ఆలోచనలు కదులుతున్నప్పుడే ఆ హుషారు తెలుస్తూంటుంది.  రెండ్రోజుల తర్వాత ఆ ఆలోచన సారాంశం నాకర్థమయింది.

"నాన్నా! నువ్వేదయినా ఫ్యాక్టరీ తెరిచే ఆలోచన చెయ్యమన్నావు కదా?"

"అవును"

"బ్రహ్మాండమయిన ఫ్యాక్టరీ తెరిచే ఆలోచన చేశాను"

"యేమిటా ఫ్యాక్టరీ?"

"రబ్బరు బొమ్మల తయారీ"

నాకర్థం కాలేదు. "రబ్బరు బొమ్మలా? అంటే చిన్నపిల్లలు ఆడుకోడానికా?"

"కాదు. పెద్దవాళ్ళు చావగొట్టడానికి లేదా పెద్దవాళ్ళు ఒకరినొకరు చావగొట్టుకోకుండా వుండడానికి ఈ రబ్బరు బొమ్మలు వుపయోగిస్తాయి."

ఇంకా నాకర్థం కాలేదు. అప్పుడు వివరం గా చెప్పుకొచ్చాడు.

ఈ ఆలోచన ప్రథాని ఇందిరాగాంధీ గారిదట.  ఆవిడ కొడుకులు ఒకరినొకరు చిన్నప్పుడు కొట్టుకొంటారనే ఆలోచన ఆ మధ్య మరీ యెక్కువయినప్పుడు, ఆవిడ కంగారుపడి, ఏం చెయ్యాలా అని బాగా ఆలోచించి విదేశాలకి వెళ్ళినప్పుడు ఓ రబ్బరు బొమ్మని కొని తీసుకొచ్చి యిద్దరికీ యిచ్చారట. వాళ్ళకి ఒకరిమీద ఒకరికి కోపం వచ్చినప్పుడు దాన్ని రెండు దెబ్బలు వేస్తే, కోపం తగ్గిపోయేదట.

ఈ ప్రయోగం ఫలించిందని ఆవిడ చెప్పినప్పట్నుంచీ మా వాడి బుర్రలో రైళ్ళు పరిగెత్తాయి.

అసలు ఈ ఆలోచనని మావాడు కాస్త మెరుగుపరిచాడు. యెలాగంటే, నీకు యెవరిమీద కోపం వుందో, వాళ్ళ ఫోటోని ఫ్యాక్టరీకి పంపిస్తే, ఆ ఆకారం బొమ్మ తయారు చేస్తుంది. ఆ లెక్క ప్రకారం పార్లమెంటులో వ్యతిరేక పక్షాలవారందరూ ప్రథాన మంత్రి బొమ్మలు, కొందరు ప్రతిపక్షల బొమ్మలు - ఇలా విరివిగా తయారు చెయ్యచ్చు.  తమకోపాన్ని పార్లమెంటులోనో, శాసన సభలోనో చూపించే బదులు - పార్లమెంటు సభకి వచ్చేముందు ఆ బొమ్మని రెండు దెబ్బలు కొడితే ఆవేశం తగ్గుతుంది. శాసన సభలు - పూజామందిరాల్లాగ మరింత పవిత్రం గా వుంటాయి.

మావాడు చెప్పేదేమిటంటే శాసన సభల్లో ప్రశాంతత దృష్ట్యా గవర్నమెంట్ ఈ రబ్బరు బొమ్మల్ని కొని సరఫరా చెయ్యవచ్చునంటాడు.

ఈ మధ్య కొన్ని రాష్ట్రాల శాసన సభలలో ఇలా చాలా చోట్ల సభ్యులు కోపాలు తెచ్చుకోడానికి కారణం యిలాంటి రబ్బరు బొమ్మలు లేకపోవడమేనని.

అలాగే కాలేజీ ప్రిన్సిపాల్స్ మీద కోపం వున్న విద్యార్థులుంటారు.  ప్రమోషన్ ఇవ్వలేదని బాస్ మీద కోపం వున్న వుద్యోగులుంటారు. ఆస్తి పంచివ్వలేదని తండ్రులమీద కోపం పెంచుకున్న కొడుకులుంటారు.  భర్తలు చెప్పిన మాట వినలేదని కోపం వున్న భార్యలుంటారు (వీళ్ళకీ రహస్యం గా భర్తను రెండు దెబ్బలు కొట్టడానికి సరసమయిన ధరలకి సరఫరా చేస్తాడట)  యెవరికోపం వాళ్ళు తీర్చుకోడానికి ఇలా రబ్బరు బొమ్మలు సహకరిస్తాయి.

కొన్నాళ్ళయాక పొద్దుటే వ్యాయామం లాగా - లేవగానే యెవరి శత్రువుల్ని వాళ్ళు తనివితీరా చావగొట్టి, శాంత మూర్తుల్లాగ, నవ్వుల్తో ఇస్త్రీ చేసిన చలవబట్టల్తో అంతా పవిత్రం గా యిళ్ళలోంచి బయటకి రావచ్చు.  యిలా వాడు చాలా ఆవేశం గా యెన్నో ఆలోచనలు చెప్పాడు.

వినగా ఈ ఫ్యాక్టరీ లాభసాటిగానే వుంటుందనిపించింది.

"నమూనాలేమయినా తయారుచేశావా?" అన్నాను.

"ఉపయోగిస్తుందని అందాకా మా ఆఫీసరు బొమ్మ తయారు చేసుకొన్నాను.  అమ్మకి మీ బొమ్మ చేసిచ్చాను" అన్నాడు ఆనందం తో ఉర్రూతలూగిపోతూ.

(16-3-1984)

(పాశ్చాత్య దేశాల్లో, ఇదివరకటి కాలం లో, యెవరైనా తప్పు చేస్తే, మతగురువులు కొరడా దెబ్బల్ని శిక్షగా విధించేవారట. అదే రాజకుటుంబం లో యెవరైనా తప్పు చేస్తే కొరడా దెబ్బల్ని తినడానికి 'వ్హిప్పింగ్ బాయ్స్ ' అని యేర్పాటు వుండేదట. రాజ కుటుంబీకుడి బదులు ఆ బాయ్స్ ని కొరడాలతో కొట్టేవారన్నమాట. మన దేశం లో కూడా కోపిష్టి రాజుగారి కొడుకులు గురువుగారిదగ్గర చదువుకొంటుంటే, వాళ్ళని దండించాల్సి వస్తే, గురువుగారు రాజు కొడుకుని కాకుండా పక్క కుర్రాణ్ణి కొట్టేవారట!

ఇలాంటి ప్రక్రియని, తన కొడుకు ఆలోచనగా మలిచాడు చమత్కారి గొల్లపూడి! బాగుంది కదూ?

........కృష్ణశ్రీ)